Zapiekanka z pieczarkami i oscypkiem

Zapiekanki są idealnym sposobem na syty lunch; na wykorzystanie resztek, które spokojnie się nadają do zjedzenia, ale jest ich zbyt mało by zrobić z nich coś większego. Wtedy była to taka kryzysowa zapchaj-dziura - więcej bułki niż pieczarek czy sera, które były bardziej deficytowe. Ale mimo to dawały komfort smaku i najedzenia się. Aż trudno uwierzyć, że coś tak pysznego zostało wyparte na lata przez fast-foody!   

Nasza wersja była bogatsza. Pieczarek było dużo. No i sera też. A poza tym po lodówce kręcił nam się oscypek - oszczędzany przez wszystkich, bo to u nas towar deficytowy. 😉 Ale w końcu zrobiło się go tak mało, że należało go jakoś wykończyć. No i wylądował na zapiekance, dodając jej wędzonego smaczku. 

Naleśniki czekoladowe

Kolejne naleśniki rodem z kuchni francuskiej i z książeczki poświęconej właśnie tej kuchni w cyklu Encyklopedia Kulinarna, wydanymi wiele lat temu przez wydawnictwo Tenten. Właśnie dzięki tym książeczkom odkrywaliśmy smak kuchni francuskiej w czasach gdy świat powoli się przed nami otwierał. Plamy na kartkach z książeczki pokazują, jak bardzo były one używane. 

Naleśniki czekoladowe są bardzo smaczne. Jednak nie da się zjeść ich zbyt dużo, gdyż są bardzo bogate i sycące, mimo iż zmniejszyłam ilość użytej czekolady. Ale czasem trzeba zaszaleć i zrobić sobie taką ucztę. Idealnie nadają się na deser po lżejszym obiedzie lub na jakąś imprezę dla dzieci. No albo po prostu na poprawę humoru w szarobury, ponury dzień, kiedy potrzeba nam czegoś dobrego.... 

Limonkowe babeczki

Te babeczki zrobiłyśmy razem, kiedy Ola potrzebowała deseru na imprezę. Nie jestem fanką babeczek i muffinków, ale te bardzo ładnie się prezentują. Do tego są proste i szybkie w wykonaniu, a przede wszystkim bardzo smaczne i z pewnością przypadną do gustu wielbicielom ciast i deserów o smaku limonki. Jeśli się je upiecze w formie na mini-muffinki, będą idealnym deserem "na jednego gryza" - doskonałym na większe imprezy. A przy tym zachwycą delikatnym i eleganckim wyglądem. Krem w oryginalnym przepisie zawierał więcej cukru, ale spokojnie można go nieco ograniczyć, tak jak ja zrobiłam. Nadal był dość słodki, choć sok z limonki zarówno w samych babeczkach, jak i kremie, nieco balansuje tę słodycz.   

Pierogi z soczewicą

Kolejny eksperyment smakowy z pierogami, a właściwie z różnymi do nich nadzieniami, inspirowany kuchnią regionalną. Gdyby ktoś mi kilka lat temu powiedział, że będę robić tyle różnych pierogów, to z pewnością bym nie uwierzyła, a i pewnie wymownie postukała się w czoło. 😉 No i proszę! Nigdy nie mów nigdy! Nie dość, że  robię pierogi dość często, to jeszcze eksperymentuję z nadzieniami do nich. Tym razem, dla odmiany od tradycyjnych smaków, próbujemy czegoś nowego, nietuzinkowego i nieoczywistego.Przynajmniej dla nas. Do tych pierogów zachęciła mnie przyjaciółka - wegetarianka, która wiele razy o nich opowiadała. Ponieważ soczewicę wszyscy lubimy, warto było spróbować. Pochodzą z rejonu lubelskiego tradycyjnie soczewicą stojącego. Nic więc dziwnego, że trafiła ona i do pierogów. Stamtąd też znała je i moja przyjaciółka Ania. Soczewicę najpierw się gotuje do miękkości, a następnie smaży z pozostałymi składnikami. Jakiej soczewicy użyć do nadzienia? Każdej. Są przepisy na wszelkie soczewice - czerwone i zielone, a także na wersję bez i z marchewką. Ponieważ jednak zachęta do spróbowania takich pierogów przyszła bez przepisu, wykorzystałam swój sprawdzony przepis na ciasto, a farsz to wypadkowa przejrzanych przepisów z internetu. 

Muffinki jajowe a la quiche

Takie muffinki to propozycja nietuzinkowego śniadania. A na dodatek, nic się nie zmarnuje, bo muffinki spokojnie można odgrzać następnego dnia lub wręcz naszykować je dzień wcześniej, by na śniadanie po prostu złapać coś pożywnego do jedzenia bez żadnego szykowania. Podstawą są oczywiście jajka, ale reszta to już wyłącznie nasza wyobraźnia i gusty smakowe. Można wykorzystać resztki wędlin; można wykorzystać warzywa - pomidory, papryki, cebulę, grzyby, a nawet gotową salsę. Wszystko zależy od tego, na co mamy ochotę. 

Tyrosalata czyli grecka pasta z fety

Tyrosalata lub też tirosalata, bo i taki zapis widziałam, to grecki sos czy też dip z fety. Grecy są bardzo dumni ze swojej fety. Uważają ją za najlepszą na świecie. Nic więc dziwnego, że wykorzystują ją w różnych potrawach. Tyrosalata może nie jest tak powszechnie znana jak tzatziki, ale jest równie pyszna. Konsystencją i smakiem przypomina naszą swojską bryndzę. 

Tradycyjnie, tyrosalata to proste wiejskie jedzenie, mające tę zaletę, że przygotowuje się je raptem w kilka minut, z kilku składników, która zawsze są w greckim domu. Grecy zasadniczo wykorzystują tyrosalatę jako dip podawany z różnymi grillowanymi mięsami.  Ale tyrosalatę można też jeść po prostu na pieczywie, jako przystawkę czy przekąskę.  Można też potraktować trysalatę jako dip i rozłożyć na talerzu, a na nim ułożyć warzywa - ogórki, pomidory, oliwki, paprykę. Podane ze świeżą fetą jest naprawdę przepysznym, choć super prostym daniem. 

Wielbiciele ostrych smaków mogą się pokusić o przyrządzenie odmiany tyrosalaty - tyrokafteri, co znaczy ostry ser. Ja jednak wolę wersję delikatniejszą. 😉

Paszteciki z pieczarkami i bobem

Paszteciki smakują niemal z każdym nadzieniem. Kombinacja bobu z pieczarkami nie jest oczywista, choć bardzo ciekawa smakowo. Dzięki bobowi, farsz nabrał konsystencji pasty, ale nie takiej całkowicie gładkiej, a z wyraźnie wyczuwalnymi w niej grzybami. 

Bób to moja wielka słabość letnia - od dziecka go uwielbiałam, choć w Polsce oczywiście jadłam wyłącznie latem i wyłącznie bez żadnych dodatków.  W USA kiedyś był marzeniem ściętej głowy - z czasem odkryłam go w sklepach etnicznych - suszony, mrożony, a latem i ten świeży, kupowany w strąkach. Poznanie kuchni śródziemnomorskiej i bliskowschodniej sprawiło, że zaczęłam go wykorzystywać w inny sposób niż dotychczas - w pastach, hummusie czy warzywnych potrawkach. 

Pierogi z kurkami i ricottą

Po sukcesie pierogów z kurkami przyszedł czas na pierogowe wariacje na temat. I pomysł na połączenie ricotty z kurkami. Łączenie kurek z serem już stosowałam robiąc quiche z kurkami, a tak naprawdę z kurkami, serem kozim i brie. Był fenomenalny i quiche zawsze znikał momentalnie, niezależnie od tego ile jego sztuk przygotowałam. Stąd więc pomysł by zrobić nadzienie kurkowo-serowe. 

Przyznam, że pierogi w takim wydaniu były niezłe, ale nie tak jak quiche. W przeciwieństwie do ricotty, ser kozi jest znacznie bardziej wyrazisty i doskonale uzupełnia kurki, które same z siebie nie wnoszą w potrawę dużo smaku, choć są świetnym dodatkiem. Ricotta jest dość mdła i choć dobrze się połączyła z kurkami, to jednak nie nadała pierogom zdecydowanego smaku. Mimo wszystko pierogi smakowały zjadaczom domowym i całkiem spora ich porcja rozeszła się dość szybko.