Według Oli, dla której ten tort powstał, była to najlepsza kombinacja kruszonki z lodami i sosem owocowym. Dla mnie, był to najprostszy tort jaki można zrobić i wzbudzić zachwyt dzieci. A to właśnie liczy się najbardziej, gdy "szacownym jubilatem" jest dziecko! Oczywiście i starszy jubilat powinien być zadowolony, ale dzieci mają jednak swoje szczególne prawa.
Według mnie, najsmaczniejszy był polany frużeliną z owoców jagodowych. Chociaż dzieciom smakował i w wersji bez dodatkowej frużeliny.
Tym razem przepis na gołąbki z mięsem, ale z inaczej robionym nadzieniem. Farsz wzbogacony jest o jajka, cebulę i serek kozi lub owczy. Zamiast ryżu została użyta kasza gryczana. Tak przygotowane gołąbki są zdecydowanie delikatniejsze i bardziej "puszyste". Sama kasza zdaje się być mniej wyczuwalna niż ryż, choć oczywiście czuć jej smak. Dobra wersja gołąbków, dla odmiany od tradycyjnej z samym mięsem i ryżem
Chciałam zrobić tiramisu z marakują, ale w lodówce stała miseczka z białkami - efektem szaleństwa ostatkowego. Nie można było jej tak zostawić i stąd przyszedł mi do głowy pomysł na taki deser. Nie jest to Pavlova, bowiem ma dwie warstwy bezy, a nie jedną. Między nimi jest masa z marakują. Deser ten ma delikatność Pavlovej i po prostu nie można się mu oprzeć. Marakuja swoją kwaskowatością balansuje słodycz bezy i po prostu jest tym, co najlepiej tu pasuje. Owoce dodają koloru i wzbogacają smak. A całość - no cóż... Znika nawet nie wiadomo kiedy.
Dla odmiany od jedzonego ostatnio chleba wiejskiego, pieczonego z mąki pszennej, upiekłam chleb pszenno-żytni z przepisu Hamelmana. Chleb miał przepyszną chrupiącą skórkę i oczywiście najlepiej smakował zaraz po upieczeniu.
Jak to bywa w przypadku chlebów na zakwasie, wymaga on głównie wiele cierpliwości w oczekiwaniu na jego wyrośnięcie. Nieco więc zmodyfikowałam proces przygotowania chleba, zwyczajnie z braku czasu. Na szczęście nie wpłynęło to na jego walory smakowe.
Wiele razy widziałam przepisy na zupę gołąbkową. Każdy był nieco inny, co dla mnie stanowiło wielki plus, bowiem oznacza to, że można ją zrobić jak się tylko nam podoba i jak nam fantazja kulinarnia podszepnie. Aby zupa ta była dobra, musi być mocno pomidorowa. Dlatego też w moim wydaniu ma duuuuuużo najróżniejszych produktów pomidorowych - i przecier, i sos, i pomidory. Każdy z nich na swój sposób dodał jej smaku. Gołąbki u nas w domu mają swoich wielbicieli, co zwiększało szanse na powodzenie tejże zupy. A przy okazji stwarzało możliwość spróbowania czegoś nowego. Nie mówiąc już o tym, że w takiej zupie, kapusta ma szansę zostać skonsumowana, a nie odrzucona, jak to często robią dzieci jedząc tradycyjne gołąbki zawinięte w kaspustę. No i nie pomyliłam się. Zupa smakowała - również i mnie, choć nadal zdecydowanie wolę gołąbki tradycyjne, takie zawinięte w kapustę i suto polane sosem pomidorowym.
To najlepsze muffinki bananowe z orzechami jakie jadłam i robiłam. Są wilgotne i mocno bananowe. Do zrobienia muffinków należy wykorzystać dobrze dojrzałe banany. Użyłam więc dwóch bardzo dojrzałych - tych do miksowania, i dwóch nieco mniej dojrzałych - do rozgniecenia na kawałki. I właśnie te kawałki, obok pokruszonych orzechów, dodają muffinkom uroku. W czasie pieczenia po domu roznosi się kuszący zapach. Oczywiście najlepiej smakują z mlekiem - na śniadanie! Ale i z kawą są przepyszne. Są tak pyszne, że nie mogłam odpędzić od nich dzieci; jak łatwo się domyśleć, muffinki długo nie stały. :)
Zamiast muffinków, można z nich zrobić chlebek bananowy.
Zaczęło się od tajskiej restauracji, gdzie furorę zrobiła glass noodle soup. Aby więc zadowolić smakoszy azjatyckich zup, zrobiłam podobną zupę - nie do końca chińską, choć zdecydowanie z chińską nutą z racji użytych przypraw. W pierwszej wersji, podana była z kluskami, ale następnego dnia były już pierożki, dzięki którym zagopodarowałam mięso, na którym gotował się bulion. Pierożki, choć doprawione jak chińskie potrawy, też nie do końca były chińskie, bo gdzież nam się równać w robieniu pierogów do mistrzów z Din Tai Fung. Ale i takie pierożki w naszym domu nie mają szansy się zmarnować. Smakowały wszystkim!
Teraz kiedy za oknem nadal zimno i deszczowo, chętnie sięga się po zamknięte w słoikach słońce i jesienne smaki. Nagle przypomniałam sobie o moich przetworach, które jakby na to czekały. Szczególnie ajvar, kojarzy mi się z wakacjami, mimo iż wcale go w czasie wakacji nie jadłam. Ale za to przejeżdżałam przez rejony byłej Jugosławii, gdzie jest on jest popularny; zasadniczo jednak jest to specjał wywodzący się z Bałkanów i Turcji. Sama nazwa Ajvar pochodzi od tureckiego hayvar, czyli kawior. Dla wielu ajvar to bałkańska salsa. Coś w tym jest, bo idealnie nadaje się jako dodatek do kanapek i krakersów. Na grzankach z bułki jest pyszny!
Kapuśniak jest dla mnie typowo zimową zupą - gęsty, bogaty, sycący i rozgrzewający. Aż się chce go jeść. A potem nadchodzi moment, kiedy robi się cieplej i wiosennej, i odchodzi ochota na kapuśniak.
Podobnie jak bigos, kapuśniak najlepszy jest gdy odstoi dzień lub dwa oraz gdy do gotowania użyje się kilku rodzajów mięsa, w tym wędzonego.
Tę zupę naprawdę warto zrobić - zwłaszcza, jeśli się lubi zupy rybne lub gdy chce się odpocząć od mięsa. Jest pożywna i smakowita - idealna na piątek, kiedy gonimy w przysłowiową piętkę i nie mamy czasu na obiad. Tak na dobrą sprawę jest to zupa kartoflana z łososiem, czyli praktycznie cały obiad w jednym daniu. Przepisów na nią jest cała masa i każdy zapewne jest wspaniały; ja robiłam w wersji najprostszej, takiej jaką zostałam poczęstowana u znajomych, choć robiłam ją z pamięci, a nie konkretnej receptury. Według mnie, zupę tę należy przygotować na dzień przed podaniem, gdyż czas jej służy i nabiera ona pysznego, głębokiego smaku. Ale i taka zrobiona w ostatniej chwili nie jest zła. Ważne jest by podawać ją z dużą ilością świeżego koperku oraz z grzankami z ulubionego pieczywa - nam najbardziej odpowiadają grzanki z bułki lub bagietki, choć słyszałam od znajomych, że w Finlandii podaje się ją z grzankami z ciemnego, gruboziarnistego chleba.
Pączki już kiedyś piekłam i nadal uważam, że smażone są lepsze. Ale po ostatnich obżarstwach zachchciało mi się na koniec karnawału takich lżejszych pączków. Ale żeby nic już nie zostało, postanowiłam zrobić małą porcyjkę. Dla odmiany nadamy im kształt muffinków. :) Ciasto jest najlepsze, gdy doda się do niego skórkę z cytryny - nabiera takiego pięknego smaku i aromatu. W środku muszą koniecznie być ulubione powidła śliwkowe zmieszane z konfiturą z róży. A na wierzchu lukier i skórka. Uwielbiam takie pączki i wyłącznie względy zdrowotne sprawiają, że nie smażę lub piekę ich częściej.
Jako dziecko bardzo lubiłam liliputki, czyli małe pączki. Miały wszystko czego było mi trzeba - były polukrowanym pączkiem i miały właściwy rozmiar. Troszkę brakowało mi dobrego nadzienia, ale w końcu wiele kupnych pączków nie grzeszyło najlepszym środkiem, więc spokojnie można było się bez niego obejść. Podobnie do polskich liliputków są doughnut holes. Jednak nie umywają się one do naszych swojskich liliputków. Dlatego czas najwyższy je zrobić na ostatki. Nie za dużo, by zdążyć je zjeść zanim zaczniemy pościć. Liliputki, jak każde pączki, są najlepsze, gdy się je polukruje, a nie posypie cukrem pudrem.
Jedna z prostszych do zrobienia i zarazem przepysznych sałatek. Uwielbiam ją na imprezach i jako dodatek do lunchu. Można ją zrobić również w wersji z kuskus. W zasadzie wersja z couscous jest wersją pierwotną. Z czasem kuskus zostało podmienione na komosę i na tyle dobrze się w tej roli spisało, że tak już zostało. Czasem też tuńczyk podmieniany jest na kurczaka z puszki lub gotowanego. W każdej wersji jest pyszna.
Według Oli, dla której ten tort powstał, była to najlepsza kombinacja kruszonki z lodami i sosem owocowym. Dla mnie, był to najprostszy tort jaki można zrobić i wzbudzić zachwyt dzieci. A to właśnie liczy się najbardziej, gdy "szacownym jubilatem" jest dziecko! Oczywiście i starszy jubilat powinien być zadowolony, ale dzieci mają jednak swoje szczególne prawa. 
Chciałam zrobić tiramisu z marakują, ale w lodówce stała miseczka z białkami - efektem szaleństwa ostatkowego. Nie można było jej tak zostawić i stąd przyszedł mi do głowy pomysł na taki deser. Nie jest to Pavlova, bowiem ma dwie warstwy bezy, a nie jedną. Między nimi jest masa z marakują. Deser ten ma delikatność Pavlovej i po prostu nie można się mu oprzeć. Marakuja swoją kwaskowatością balansuje słodycz bezy i po prostu jest tym, co najlepiej tu pasuje. Owoce dodają koloru i wzbogacają smak. A całość - no cóż... Znika nawet nie wiadomo kiedy. 
Dla odmiany od jedzonego ostatnio chleba wiejskiego, pieczonego z mąki pszennej, upiekłam chleb pszenno-żytni z przepisu Hamelmana. Chleb miał przepyszną chrupiącą skórkę i oczywiście najlepiej smakował zaraz po upieczeniu.
Wiele razy widziałam przepisy na zupę gołąbkową. Każdy był nieco inny, co dla mnie stanowiło wielki plus, bowiem oznacza to, że można ją zrobić jak się tylko nam podoba i jak nam fantazja kulinarnia podszepnie. Aby zupa ta była dobra, musi być mocno pomidorowa. Dlatego też w moim wydaniu ma duuuuuużo najróżniejszych produktów pomidorowych - i przecier, i sos, i pomidory. Każdy z nich na swój sposób dodał jej smaku. Gołąbki u nas w domu mają swoich wielbicieli, co zwiększało szanse na powodzenie tejże zupy. A przy okazji stwarzało możliwość spróbowania czegoś nowego. Nie mówiąc już o tym, że w takiej zupie, kapusta ma szansę zostać skonsumowana, a nie odrzucona, jak to często robią dzieci jedząc tradycyjne gołąbki zawinięte w kaspustę. No i nie pomyliłam się. Zupa smakowała - również i mnie, choć nadal zdecydowanie wolę gołąbki tradycyjne, takie zawinięte w kapustę i suto polane sosem pomidorowym. 
To najlepsze muffinki bananowe z orzechami jakie jadłam i robiłam. Są wilgotne i mocno bananowe. Do zrobienia muffinków należy wykorzystać dobrze dojrzałe banany. Użyłam więc dwóch bardzo dojrzałych - tych do miksowania, i dwóch nieco mniej dojrzałych - do rozgniecenia na kawałki. I właśnie te kawałki, obok pokruszonych orzechów, dodają muffinkom uroku. W czasie pieczenia po domu roznosi się kuszący zapach. Oczywiście najlepiej smakują z mlekiem - na śniadanie! Ale i z kawą są przepyszne. Są tak pyszne, że nie mogłam odpędzić od nich dzieci; jak łatwo się domyśleć, muffinki długo nie stały. :)
Teraz kiedy za oknem nadal zimno i deszczowo, chętnie sięga się po zamknięte w słoikach słońce i jesienne smaki. Nagle przypomniałam sobie o moich przetworach, które jakby na to czekały. Szczególnie ajvar, kojarzy mi się z wakacjami, mimo iż wcale go w czasie wakacji nie jadłam. Ale za to przejeżdżałam przez rejony byłej Jugosławii, gdzie jest on jest popularny; zasadniczo jednak jest to specjał wywodzący się z Bałkanów i Turcji. Sama nazwa Ajvar pochodzi od tureckiego hayvar, czyli kawior. Dla wielu ajvar to bałkańska salsa. Coś w tym jest, bo idealnie nadaje się jako dodatek do kanapek i krakersów. Na grzankach z bułki jest pyszny!
Kapuśniak jest dla mnie typowo zimową zupą - gęsty, bogaty, sycący i rozgrzewający. Aż się chce go jeść. A potem nadchodzi moment, kiedy robi się cieplej i wiosennej, i odchodzi ochota na kapuśniak. 
Tę zupę naprawdę warto zrobić - zwłaszcza, jeśli się lubi zupy rybne lub gdy chce się odpocząć od mięsa. Jest pożywna i smakowita - idealna na piątek, kiedy gonimy w przysłowiową piętkę i nie mamy czasu na obiad. Tak na dobrą sprawę jest to zupa kartoflana z łososiem, czyli praktycznie cały obiad w jednym daniu. Przepisów na nią jest cała masa i każdy zapewne jest wspaniały; ja robiłam w wersji najprostszej, takiej jaką zostałam poczęstowana u znajomych, choć robiłam ją z pamięci, a nie konkretnej receptury. Według mnie, zupę tę należy przygotować na dzień przed podaniem, gdyż czas jej służy i nabiera ona pysznego, głębokiego smaku. Ale i taka zrobiona w ostatniej chwili nie jest zła. Ważne jest by podawać ją z dużą ilością świeżego koperku oraz z grzankami z ulubionego pieczywa - nam najbardziej odpowiadają grzanki z bułki lub bagietki, choć słyszałam od znajomych, że w Finlandii podaje się ją z grzankami z ciemnego, gruboziarnistego chleba. 
Pączki już kiedyś piekłam i nadal uważam, że smażone są lepsze. Ale po ostatnich obżarstwach zachchciało mi się na koniec karnawału takich lżejszych pączków. Ale żeby nic już nie zostało, postanowiłam zrobić małą porcyjkę. Dla odmiany nadamy im kształt muffinków. :) Ciasto jest najlepsze, gdy doda się do niego skórkę z cytryny - nabiera takiego pięknego smaku i aromatu. W środku muszą koniecznie być ulubione powidła śliwkowe zmieszane z konfiturą z róży. A na wierzchu lukier i skórka. Uwielbiam takie pączki i wyłącznie względy zdrowotne sprawiają, że nie smażę lub piekę ich częściej. 
Jako dziecko bardzo lubiłam liliputki, czyli małe pączki. Miały wszystko czego było mi trzeba - były polukrowanym pączkiem i miały właściwy rozmiar. Troszkę brakowało mi dobrego nadzienia, ale w końcu wiele kupnych pączków nie grzeszyło najlepszym środkiem, więc spokojnie można było się bez niego obejść. Podobnie do polskich liliputków są doughnut holes. Jednak nie umywają się one do naszych swojskich liliputków. Dlatego czas najwyższy je zrobić na ostatki. Nie za dużo, by zdążyć je zjeść zanim zaczniemy pościć. Liliputki, jak każde pączki, są najlepsze, gdy się je polukruje, a nie posypie cukrem pudrem.
Jedna z prostszych do zrobienia i zarazem przepysznych sałatek. Uwielbiam ją na imprezach i jako dodatek do lunchu. Można ją zrobić również w wersji z kuskus. W zasadzie wersja z couscous jest wersją pierwotną. Z czasem kuskus zostało podmienione na komosę i na tyle dobrze się w tej roli spisało, że tak już zostało. Czasem też tuńczyk podmieniany jest na kurczaka z puszki lub gotowanego. W każdej wersji jest pyszna.