Na Starym Mieście w Warszawie, na Piwnej była cukiernia. Wchodziło się do niej przez wielkie, czarne kute drzwi. A w środku .... Ile tam było ciast i ciastek. Każde by się zjadło. Ale moją uwagę przykuwały serca z piernika w lekko miętowym lukrze. Czas pewnie sprawił, że wyidealizowałam ich smak, ale to co najbardziej je wyróżniało, to właśnie ten lukier. Uwielbiałam te piernikowe serca. Latami usiłowałam je odtworzyć, ale nigdy nie umiałam zrobić takich pierniczków jak tamte - mięciutkich i rozpływających się w ustach. Pierniczki z tego przepisu znalezionego w internecie najbardziej przypominają mi tamte piernikowe serca. Zasadniczo to przepis na lebkuchen - jedne z najbardziej lubianych przeze mnie pierniczków, choć moim zdaniem nie do końca smakują one jak prawdziwe niemieckie lebkuchen. Nie ma to jednak znaczenia - dzięki nim, znowu jadłam moje ulubione pierniczki z dzieciństwa.
Ponoć najwięcej wynalazków mają na swym koncie ludzie leniwi. Ja leniwa raczej nie jestem, ale ten wynalazek - przynajmniej w mojej kuchni - udał mi się wyjątkowo dobrze. Zaczęło się niepozornie - na szkolną wigilię miałam zrobić kulebiak. Ale niestety zabrakło czasu. Ot, zwyczajnie i po prostu, jak to bywa w gorącym okresie przedświątecznym. Ale było nadzienie, bo do końca wierzyłam, że jednak się uda. No a w lodówce ciasto francuskie. I tak powstał taki inny kulebiak, ale za to jaki pyszny. Cztery kulebiaki zniknęły wraz z okruszkami, a dzieci dopraszały się o dokładki i wysłanie mamom przepisu. Czyż można prosić o lepszą rekomendację? Oczywiście najlepiej kulebiak smakuje z barszczem. Ale tego chyba nie ma po co nawet podkreślać. To się rozumie samo przez się. 😏
Gęś od dawna za mną chodziła. Ale odstraszała mnie od niej cena. No i fakt, że wytapia się z niej tyle tłuszczu. Pokusa jednak była zbyt silna by jej nie ulec. A więc gęsina na św. Marcina. A czemu akurat wtedy? Tradycja jedzenia gęsiny na 11 listopada wywodzi się z IV wieku. Zgodnie z legendą, św. Marcin nie chciał przyjąć stanowiska biskupa, więc postanowił schować się przed wysłannikami papieża w małej zagrodzie, nie wiedząc, że znajdują się w niej ptaki. Zwierzęta nagle zaczęły głośno gęgać i tym samym wydały mężczyznę. Inni z kolei twierdzą, że to dlatego, iż podobno jesienią jest ona najlepsza, a spośród drobiu, gęś ma najbardziej szlachetne mięso.
Dawniej w okresie jesienno-zimowym w Polsce zajadano się daniami z gęsi. Na stołach staropolskiej kuchni gęś pojawiła się pod różnymi postaciami - pieczona z różnymi dodatkami, wędzona, gęsi pasztet i smalec.
Niewątpliwie mięso z gęsi jest bardzo smaczne - delikatne i ciemne, a więc jak nóżki, o które zawsze się toczy u nas walka. Mięso gęsie według mnie nie wymaga ani wielkiej wprawy w pieczeniu, ani specjalnych przygotowań. Na całym wytworzyła się pyszna, chrupiąca skórka, co nie do końca dobrze widać na zdjęciach.
Tradycyjnie gęś na św. Marcina podaje się z czerwoną kapustą, borówkami lub żurawinami. Do gęsi można podać i kluski śląskie z dziurką, i świeżą bułkę, i kartofle - co kto lubi.
Co tu dużo mówić - nigdy nie przepadałam za działkami. Wręcz ich nie lubiłam. Kojarzyły mi się z wymuszonym wyjazdem i pracą bez sensu. Jednak ta wizyta na działce nie była zwykłą wizytą. To była uczta kulinarna, bo na stole pojawiły się wspaniałe potrawy, łącznie z tortem czarnoleskim z najprawdziwszymi wiśniami. Siedzieliśmy więc jedząc coraz to nowe smakołyki. Przeglądając zdjęcia z wyjazdu wakacyjnego i wspominając tę wizytę na działce, postanowiłam zrobić zupę z kurek podobną do tej jedzonej wtedy. A że kurki pojawiają się u nas później niż w Polsce, to akurat można było ją zrobić ze świeżych kurek, pachnących lasem.
Skończyłam właśnie czytać wzruszającą książkę Fredrika Backmana "Pozdrawiam i przepraszam". To kolejna książka tego autora, która mnie wciągnęła i zachwyciła. Pierwszą była oczywiście "Mężczyzna o imieniu Ove". Jednak to właśnie "Pozdrawiam i przepraszam" natchnęło mnie do wspomnień i refleksji o moich Babciach, Irenie i Reginie. Obu wspaniałych - każdej na swój sposób, każdej inaczej... Obie, tak inne i tak różne, mają i zawsze będą miały specjalne miejsce w moim sercu, bo obie dały mi coś czego mi w życiu było trzeba.
Jedni mówią, że szakszuka w dosłownym tłumaczeniu oznacza wielki bałagan, inni że po prostu mieszankę. Niezależnie od tego jaka jest prawda, jest to smaczne danie wywodzące się z kuchni arabskiej i izraelskiej. Jest więc na nie cała masa przepisów z różnymi dodatkami, takimi jak fasola, papryka czy kiełbaski. W najprostszej wersji to po prostu czosnek, pomidory i jajka. Ta kombinacja nie mogła mnie zawieść. Powstało więc proste, choć smaczne i sycące danie. Jeśli mamy ochotę wzbogacić je, to nic nie stoi na przeszkodzie. Szakszuka jest niczym curry - jest na nią wiele przepisów.
Zapachniało jesienią. Chłodne, choć słoneczne ranki przypominają mi wczesne jesienie w Polsce - słońce prześwitujące przez kolorowe liście, kasztany i rześkie poranne powietrze, odbierane jako zimno po ciepłych dniach lata. Na bazarkach królowały owoce sezonowe - śliwki, gruszki, jabłka... Babcia zawsze kupowała najlepsze śliwki - twarde, bo wiedziała, że te najbardziej lubię. Ze śliwek robiła knedle, choć najczęściej jednak po prostu jadło się je na surowo. Przez to nie ma dla mnie bardziej jesiennego owocu niż śliwka. Sezon na śliwki się już kończy, ale jeszcze można je kupić tu i ówdzie. Dlatego zanim je pożegnamy na dobre, warto zrobić pyszne proste ciasteczka z ciasta francuskiego.
Zwykle robiłam ogórki kiszone. Tych u nas idzie najwięcej - i jako dodatki do obiadu, i jako dodatki do sałatek, o zupie ogórkowej nie mówiąc. Jednak nigdy nie próbowałam robić ogórków konserwowych, a te bardzo lubię. I te również się przydają do najróżniejszych celów i zwykłego chrupania z kanapkami. Nadszedł więc czas próby. Zalewę przygotowałam korzystając ze sprawdzonego przepisu na paprykę, która udaje się rewelacyjnie. Drobną różnicą było krótkie pasteryzowanie łącznie 15 minut od zagotowania się wody.
Proste w wykonaniu, a przy tym bardzo smaczne ciasteczka z delikatną nutą migdałową. Idealne na pogryzanie z herbatą czy jako dodatek do lodów. Posypane przed pieczeniem grubym cukrem demerera przypominały mi ciasteczka podawane kiedyś przez Babcię Reginę.
Dawno temu odeszłam od używania mięsa mielonego z wołowiny czy wieprzowiny gdyż coraz bardziej smakowało mi lekkie mięso z indyka. Pulpeciki czy kotlety z niego zrobione są delikatne i bardzo smaczne. Z kolei latem i jesienią, kiedy pomidorów w bród, aż chce się szykować dania z pomidorami. Na ciepłe dni, kiedy chce się jeść lekkie potrawy, to właśnie danie jest idealne. Oczywiście będzie pyszne również i wtedy, gdy za oknem zrobi się szaroburo, a do sosu użyjemy pomidorów puszkowych. Sos ten można doprawić w najróżniejszy sposób - papryką, oregano czy bazylią. Albo też i wszystkimi przyprawami. Można też dodać papryczkę jalapeno. Zależy na co mamy w danym momencie smak.
Nie ma lata bez bobu - nawet jeśli jest to bób mrożony, a nie świeży jak w Polsce. Latem bób smakuje zupełnie inaczej! Jest pyszny i chce się go jeść, i jeść, i jeść. Ale oprócz tego jedzonego beż żadnych dodatków, warto pokusić się o spróbowanie innych kombinacji z bobem. Kiedy została mi resztka bobu, po prostu dodałam ją do usmażonego mięsa; powstała bardzo ciekawa kompozycja obiadowa.
O ile kombinacja lody miętowe były dobre, o tyle te są po prostu bardzo dobre. I bardzo sycące. Eksperymentując ze smakami lodów domowych zrobiłam i takie. Wyszły zaskakująco pysznie, choć nie są one tak zmrożone jak te kupne. Zaletą przepisu jest i to, że do zrobienia lodów nie potrzebujemy maszyny, a to faktycznie ułatwia ich produkcję. Należy jednak uzbroić się w cierpliwość, gdyż wymagają one dłuższego mrożenia. Lody można zrobić w różny sposób - z kakao lub z czekoladą; można rozpuścić kawę w wodzie lub bezpośrednio w mleku. Można też użyć bardzo mocno zaparzonej kawy naturalnej.
W takie upały jak w tym roku panują w wielu zakątkach, myśl o włączeniu palnika i gotowaniu obiadu zniechęca nas całkowicie do działalności w kuchni. Tymczasem nawet w upały trzeba coś zjeść. I stąd pomysł na ekspresowy chłodnik, nie wymagający zbyt dużego nakładu pracy. Rzec by można idealny na takie upalne, leniwe. A że w chłodniku przeszkadzał mi zawsze nadmiar botwinki, to ten jest idealny.
Przez wiele lat słyszałam o biskwitach z Camargo i jak wspaniałym są one deserem. Tymczasem ja nigdy o takim deserze nie słyszałam i nie jadłam go. Kiedy jednak w końcu dowiedziałam czym one są i zdecydowałam się na ich zrobienie, to okazało się, że przypadły do gustu wszystkim. Nie ma jednak czemu się dziwić - są naprawdę dobrym i lekkim letnim deserem. No i robi się je bardzo szybko. Biskwity, to nic innego jak biszkopciki, nadziane bitą śmietaną i owocami. Ciasto jest takie same jak na roladę biszkoptową; różnica polega tylko na pieczeniu i wykończeniu.
Kiedyś wyjazd wycieczkowy lub na tzw. saksy za granicę, w celach zarobkowych, nie mógł się obyć bez konserw, na czele których stał paprykarz szczeciński. Nie byłam jego fanką - uważałam, że da się zjeść, ale jeśli można było go zastąpić pasztetem drobiowym czy kieleckim, to zdecydowanie to wolałam. Kiedy w 1989 roku jechałam do Szwecji, w moim plecaku były takie ilości puszek, że oczywiście zostały przekroczone wszelkie dopuszczalne normy celne, zaś ja ledwo go niosłam. Ale ... w czasach, gdy w jeden dzień zarabiałam równowartość pensji mojego taty po przeszło 20 latach pracy, zaś Szwecja słynęła z drożyzny, nie było innego wyjścia. Zakupy na miejscu należało ograniczać do niezbędnego minimum. Każdy tak robił.Ten wyjazd do Szwecji, mimo upływu czasu, nadal kojarzy mi się z ryżem - jadłam go w postaci paprykarzu szczecińskiego, i w postaci risotta. Po miesiącu takiej diety nie mogłam patrzeć ani na ryż, ani na paprykarz, ani na risotto. Z czasem mi przeszło. 😉 A po blisko 30 latach nawet zatęskniłam do paprykarzu i przed wyjazdem do Yellowstone, zrobiłam swój własny. Na piknikach, podany na kanapkach z pysznego, domowego chlebka, z ogórkiem małosolnym był przepyszny!
Nie ma chyba bardziej letniego deseru niż kruche babeczki z owocami. Gdy pojawią się te sezonowe, pełne smaku i zapachu, aż prosi się, by je naszykować. Zwykle robię z kleksem nutelli - tym razem jednak pokusiłam się o budyń. Były przez to lżejsze, co przy rekordowych upałach miało znaczenie. Babeczki lubię też z innego powodu - to deser, który można naszykować nieco wcześniej, a w razie potrzeby tylko wykańczać. Latem więc mam zapas babeczek gotowych do nadziania owocami. Z poniższej porcji robię ok. 28-30 babeczek
Zrobiło się ciepło, a w weekend nawet gorąco. Nie ma więc chyba lepszego deseru jak sernik na zimno. Tym razem nieco innego, bo przełożonego musem owocowym. W sezonie owoców nie sposób ich nie wykorzystać - teraz są te najlepsze, lokalne.
Bardzo lubię zapiekanki z makaronem. Dzięki nim obiad można przygotować szybciutko, a na większe spotkania są wręcz idealne, bo można je naszykować wcześniej, a potem tylko upiec. Szanse na to, że z tej zapiekanki cokolwiek zostanie na dojadanie są dość znikome. Dzięki temu, że wykorzystane w niej są składniki, które nie są surowe, nie trzeba nawet jej zbyt długo piec.
Ptysie niejednokrotnie powstawały w naszym domu. I zawsze zjadane były ze smakiem. Podobnie rzecz się miała z roladą kawową czy tiramisu. To rzec by można stałe pozycje w repertuarze słodkości. Wiele razy widywałam wariacje na tematy oryginalnych ptysiów, więc i sama postanowiłam zrobić nieco inne nadzienie do nich. Dodatek kawy i serka mascrapone nadał ptysiom bardzo przyjemny smak w stylu tiramisu, ale nie zepsuł typowej dla nich lekkości. Nadal były pysznym, delikatnym deserem.
Bez wątpienia był to jeden z bardziej efektownych tortów jakie zrobiłam. A przy tym jest przepyszny. Lekki krem czekoladowy, maliny i sos malinowy wspaniale uzupełniają czekoladowy biszkopt.
Po babkach wielkanocnych została tak olbrzymia ilość białek, że ciężko było wymyśleć co z nimi zrobić. Nie zawsze mieliśmy ochotę na wytrawne ich wykorzystanie w sałatkach; pozostało więc albo wylanie, albo makaroniki. Pierwsza opcja odpadła, a druga spotkała się z entuzjazmem tej części domowników, która lubi wiórki kokosowe.
Co prawda nie jest to może najbardziej wiosenne danie, ale... Biała kiełbasa, to nieodzowny atrybut świąt wielkanocnych, więc pasuje. Wiosenne porządki w lodówce sprawiły, że znalazł się w niej wsunięty nieco zbyt głęboko słoik z kapustą kiszoną. W sumie kapusta, też kojarzy mi się z wiosną, bo we wcale nie tak znowu dawnych czasach, kiedy warzywa i owoce jadało się sezonowo, kapusta była jedynym warzywem jakie jeszcze zwykle było nadal dostępne wiosną. I tak powstało danie z lekką nutką francuską, gdyż przypomina ono nieco choucroute, które poznałam w Paryżu. Jest równie proste do zrobienia, a przy tym bardzo smaczne.
Choć sos tatarski kojarzy się z Wielkanocą i nie może go zabraknąć na wielkanocnym stole, to jednak jest on świetnym dodatkiem nie tylko od święta. Prosty w wykonaniu, dobrze się przechowujący przez kilka dni jest doskonałym dodatkiem do mięs i wędlin, a także jajek. A gdy zrobi się nam go ciut za dużo, możemy wykorzystać go zamiast majonezy np. do pasty rybnej czy jajecznej.
Coraz częściej widzi się jak na stoły powracają potrawy proste, niewyszukane i znane nam sprzed lat, ale za to smaczne i pozbawione całej masy dodatków, niekoniecznie pożądanych. Nikogo już nie dziwi, że na targach i festynach w Polsce, a także i w restauracjach, nawet tych bardziej luksusowych, można dostać pajdy chleba ze smalcem, dodatkowo wzbogacone w sezonie ogórkami małosolnymi.
Choć jest to sos, który idealnie pasuje do jajek na twardo czy też do wędlin i mięs podawanych na wielkanocne śniadanie, to nie znaczy to wcale, że nie można go użyć i przy innej okazji. Jest tak dobry, że można go wyjadać łyżeczką z miski. A i pasta jajeczna zrobiona z jego dodatkiem nabierze nowego charakteru. Przygotowanie jest proste i szybkie, tak więc można go zrobić w ostatniej chwili, choć ja wolę przygotować go z małym wyprzedzeniem, gdyż wtedy wszystkie smaki się przegryzą, a sos nabierze pełni smaku.
Zasadniczo wołowina nie jest moim ulubionym mięsem - zdecydowanie wolę inne, lżejsze. Ale od czasu do czasu miewam ochotę na steka lub wołowinę ciekawie podaną.
Ostatnio w weekendy lubię ugotować coś co w poniedziałek czy wtorek można wykorzystać na szybki obiad - nazwijmy to resztkowy. Kiedy upiekłam jagnięcinę, zostało jej nie na tyle, by był pełny obiad dla wszystkich. Ale już takie kieszonki z pity à la gyros spokojnie można było zrobić. A że wszyscy lubimy kuchnię śródziemnomorską, taki obiad bardzo nam pasował. Gyros zasadniczo jest robiony z mięsa mielonego, ale i taki nieco udawany jest pyszny.
Mięso w sosie marsala to dla nas nie nowość. Od lat jednym z ulubionych dań na nieco specjalniejsze okazje jest kurczak w sosie marsala. Od lat też w każdej nowo poznanej włoskiej restauracji zamawiam zawsze cielęcinę w sosie marsala. To taki mój test restauracji - mam swoje oczekiwania i gdy są spełnione, restauracja jest dobra. Chodzi przede wszystkim o jakość sosu - czy jest aromatyczny i pełen smaku czy też widać oszczędności na winie marsala i sos jest byle jaki i wodnisty. Wielokrotnie przekonałam się, że to dość dobry test i rzeczywiście odzwierciedlający poziom restauracji. 😉
Nie znam osoby, która by nie lubiła rurek z kremem. Ani też osoby, której nie kojarzyłyby się miło z dzieciństwem, wakacjami czy nawet zwykłymi niedzielami. Ile razy powiem rurki z bitą śmietaną słyszę, że "najlepsze były na Rondzie Wiatraczna w Warszawie", że "pożerało się ich tony na wakacjach", że "na deptaku gdzieś tam, że rodzice kupowali je w drodze do domu z kościoła w każdą niedzielę", że "kupowane były w budce w Tesco w oczekiwaniu na dziadka, który miał podjechać i zabrać po dużych zakupach", że "smak dzieciństwa"..... Skąd by nie były i z jakiej by nie były kupione okazji, jest to dla wielu z nas smak dzieciństwa i miłe wspomnienie.
Kiedy nie chce się nam gotować, na obiad lub na lunch możemy przygotować pyszne kanapki. Torta, to meksykaska kanapka przygotowana na bueczkach z mięsem w środku i różnymi dodatkami. Nawet gdy jest się głodnym, taką kanapkę - o czym przekonałam się w Meksyku - ciężko zjeść, gdyż jest ogromna. Soczyste mięso, długo gotowane, doskonale się nadaję na tortę. Do tego jeszcze sałata, pomidory, awokado - nie trzeba nic więcej, by mieć pyszny posiłek.
Przepis na bardzo szybkie bułeczki do hamburgerów i kanapek typu torta. Najlepsze są świeże, więc warto je naszykować tuż przed wykorzystaniem. Ja je robiłam w czasie gdy moje mięso się dusiło. A potem to już tylko poskładało się kanapkę. Starsze bułki można wykorzystać na zapiekanki lub "odświeżyć" w piekarniku.
To chyba najbardziej niekłopotoliwy sposób przygotowania mięsa, a przy tym można z niego potem zrobić całą masę posiłków. Mięso po prostu dusi się dłuższy czas na małym ogniu. Dzięki temu nawet najtwardsze i najtrudniejsze części mięsa robią się miękkie, soczyste i dobrze nasiąknięte smakiem użytych przypraw. Jeśli mamy do dyspozycji wolnowar/slow cooker, to mięso można nastawić przed wyjściem do pracy, a po powrocie mieć praktycznie gotowy obiad. Wolnowar można również zastąpić piekarnikiem ustawionym na bardzo niską temperaturę. Każdą metodą wyszło wspaniale!
Tego mi było trzeba - kolorowej odmiany od codziennej szarości zimy. Wiem, zimą to nie to samo co latem czy jesienią, kiedy warzywa są świeże, niemal prosto z krzaków, a przede wszystkim lokalne, przez co pełne aromatu i smaku. Ale ... pod koniec zimy tak nam już się tęskni do kolorowych dań, że zupełnie nie przeszkadza nam to, iż warzywa do nich użyte przyjechały z daleka i nie umywają się do naszych, lokalnych. Warzyw nie powinno smażyć się zbyt długo - powinny być nadal dość twarde, choć nie surowe. Wtedy są najlepsze, choć podgrzane następnego dnia też nie są złe.
Po okresie szaleństw karnawałowych, tych kulinarnych rzecz jasna, trzeba troszkę odpuścić i pojeść nieco lżej. Nie mówię, żeby zaraz była to zupa na wodzie i śledzie. Choć pod koniec postu gar żuru i śledzie czeka tradycyjna "śmierć", to ja im odpuszczam już dzisiaj.😉 Na rzecz pysznej, choć delikatnej kremowej zupy pomidorowej. Co prawda można kupić podobną zupę pomidorową, ale jednak nic nie pobije domowej, zwłaszcza, że wiele gotowych pomidorowych zup kremowych ma przysmak, który mnie bardzo zniechęca. Dlatego wolę swoją zupę. Latem można i wręcz należy zrobić taką zupę ze świeżych, aromatycznych pomidorów, ale o tej porze roku najlepiej się sprawdzą pomidory z puszki. No chyba że się ma własny przecier, wtedy wychodzi jak ta latem. Zupę tę można podawać z grzankami, z groszkiem ptysiowym, czystą, z kleksem śmietany lub serka koziego - jak kto chce i jak lubi.
Zobaczyłam przepis na pączki z makiem na Moich wypiekach i w pierwszym momencie pomyślałam, że to jedno z kolejnych udziwnień pączkowych jakie ostatnio widziałam. Jednak po chwili wróciłam do przepisu i zdecydowałam się zrobić pączki z makiem, zwłaszcza, że w zamrażalniku miałam resztkę masy makowej pozostałej po wypiekach makowców. Przecież nic nie szkodziło spróbować - dobre ciasto drożdżowe i dobra masa nie mogły mnie zawieść. I choć nadal uważam, że najlepsze są pączki tradycyjne z nadzieniem z powidła śliwkowego z odrobiną konfitury z róży, to te pączki również smakują ciekawie i warte były spróbowania. W swojej wersji użyłam innego przepisu na ciasto i nieco innego lukru. Ale w sumie nie ma to większego znaczenia, gdyż tu najbardziej chodzi o pomysł.
Pączki z tego przepisu były najlepszymi jakie kiedykolwiek jadłam i najładniejsze jakie kiedykolwiek zrobiłam. Ciasto rośnie szybko, pączki smażyły się bez nasiąkania tłuszczem. Słowem - wszystko było tak jak powinno być, a pączki były doskonałe. Nic więc dziwnego, że znikają z talerza jeden za drugim - po prostu same wchodzą do buzi i zanim się zorientowaliśmy się było już po nich. Został talerz z resztkami lukru do wylizania. No cóż - na jutro trzeba będzie zrobić nową porcję, bo wszak w Tłusty Czwartek pączki muszą być!!!! 😄
Dobrej zupie kartoflanej nie da się oprzeć. W naszym domu, od czasu wizyty w Berlinie, zupa kartoflana należy do tych ulubionych na liście zup. A to dlatego, że wszystkim bardzo zasmakowała zupa kartoflana tam jedzona w małym bistro na Eberstrasse. Często więc gości - szczególnie zimą - na naszym stole; stąd też, aby się nie znudziła, sięgam po nowe kombinacje dodatków do kartoflanki. Tym razem inspiracją dla mnie był przepis na zupę znaleziony w internecie jako zupa Magdy Gessler. Nie jestem jej wielką fanką, bo razi mnie jej styl, a i przepisy jakoś specjalnie mnie nie zainspirowały, ale przyznam, że ta zupa jest naprawdę doskonała, choć przepis nieco zmieniłam.
